نمیرید...

پیشنهاد میکنم به بیست و اندی ساله ها که اگر توی این سنین شهید نشدید حتما سعی کنید با حادثه و مریضی و خودکشی و سوسول بازی نمیرید و زنده بمونید و سی سال به بالا رو هم تجربه کنید...

افزایش سن خیلی در پختگی انسان تاثیر داره... البته کسی که برای رشد دغدغه منده و تلاش میکنه...
شاید به دانایی تون چیزی اضافه نشه... اما اتفاقی که از سن سی به بعد بیشتر در انسان دغدغه مند می افته رها شدن هست...

یواش یواش بازو هاش قدرت پیدا میکنن تا از پیله هاش رها بشه...
گاهی این پیله ها علم آموزیه... گاهی خدمت به خلقه... گاهی مفید بودن در اجتماع هست...
اصلا پیله شدن اهداف خوب سخت تر از پیله های اهداف تنزل یافته هست...
لذا کسانی که از این پیله های سخت تر بیرون بیان حتما بازو ها و اراده های قوی تری دارن...

و البته ابتلائات هم بیشتره در این سنین...
این روزها اصلا خوب نیستم... خدا خودش رنج های ما رو در مسیر رضایتش قرار بده... کلا هر وقت زود به زود مینویسم خیلی خوب نیستم...


یکی از آقایون (دوستان) بلاگی به من میگفت کلا توی بیان خیلی قبولت دارن...
امیدوارم اونایی که قبولمون دارن این روزها و این رفتارهای سطحی ما رو هم ببینن و نگاه خودشون رو اصلاح کنن تا اگر روزی از من خطای فاحش دیدن یا گناهی دیدن نسبت به دین و برخی بزرگان بد بین نشن...
ن. .ا
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان