این وقت شب بیشتر دلم میخواد عارفانه و عاشقانه بنویسم تا اینکه یه سری مباحثی رو مطرح کنم که به ظاهر خشک و صرفا محاسباتی جلوه کنه... اما... برای من همین هم کاری عاشقانه هست...

بذارید بی مقدمه برم سراغ اصل مطلب... دین برای هدایت تمام اقشار اجتماع اومده... از اون کارگز عامی و بی سواد گرفته تا اون آیت الله و مرجع تقلید... به حساب دانشگاهی ما گستره ناس شاید محدودتر از حد واقعی اش باشه اما به حساب قرآنی یقینا این گستره وسیع تر هست... گاهی اساتید دانشگاه و برخی حوزوی ها و دانشگاهی ها و گاهی تریبون دارها و صاحبان نفوذ و کلام هم در همین گستره جای میگیرن که به حساب دانشگاهی ما شاید لفط فرهیخته و دانشمند هم بگیرن...

سخن در این بود که ناس هم باید به طوع و رغبت برسن برای حکومت امام معصوم... یعنی میلشون بیاد به این سمت که امام بخوان... به حقیقت...

باز هم تاکید میکنم گستره ناس واقعا وسیع هست... من که خودم رو در این گستره میدونم...

قبلش یه اصلی رو بیان کنم... هر انسانی برای خودش خط قرمزهایی داره... خط قرمز هاش که زیر پا گذاشته بشه و حریمش شکسته بشه قیام خواهد کرد... این یه اصل کلی هست... مثلا خط قرمز جوانان مومن در زمان جنگ حکم ولایت و حضرت امام بود... امام فرمودن برید به مناطق جنگی ، قیام کردن و رفتن... جان هم دادن...

خط قرمز هر انسانی که در صورت شکسته شدن موجب قیامش میشه ریشه در حب و بغض هاش داره... نه تئوری هاش... نه دانسته هاش...

خط قرمز ناس کجاست؟...

بذارید باز بحث رو پرورش بدم... اگر در جامعه روزه خواری علنی بشه... ناس با خودشون میگن هر چند کار درستی نیست اما اون شخص روزه خوار بدونه و خدا...

اگر بی حجابی مرسوم بشه... ناس میگن آخ، آخ ، آخ... (تازه اون مذهبی هاشون) اما خب ما تحمل میکنیم... خیلی از حدود الهی اگر هتک بشه ناس قیام نخواهد کرد... اما اگر دست بذارید روی دنیای ناس... بدونید دارید با عنصر حساسی بازی میکنید... مثلا اگر خونه مردم رو از دستشون بگیرید و بگید حالا بفرما برو اجاره نشین بشو... ممکنه در دفاع از حق خودش خونت رو هم بریزه...

خط قرمز ناس ، دنیا هست... دنیای ناس رو در خطر بندازی وارد خط قرمزش شدی... عن قریب قیام خواهد کرد...

قالب انقلابهای جهان ما ریشه در همین داره... از دنیاشون چیزی نمونده بود... مثلا همین غرب هم همین الان در همچین وضعیتی هست... تکنولوژی رو دارن... رفاه نسبی رو دارن... اما خانواده رو از دست دادن... لذا در همین زندگی دنیایی شون آرامش ندارن...

و ناس در طول تاریخ بارها و بارها به خاطر به خطر افتادن دنیاشون قیام کردن... اما نتیجه روشنی نگرفتن... چرا؟

چون نمیدونستن همین دنیاشون رو باید چجوری تامین کنن... با کدوم سیستم حکومتی... هر بار از چاله ای بیرون اومدن و به چاهی دیگه افتادن...