فرض کنید در کره مریخی همه انسانها کور متولد میشن...و اکثرا کور باقی میمونن

اساتیدی هم هستن که مشغول آموزش هایی هستن که این اشخاص به واسطه کوری از زندگی محروم نشن و بتونن نقش خودشون رو در جامعه ایفا کنن...

از بین این کورها اونهایی که متوجه کوری شون میشن (چون جایی که همه کور باشن تشخیص حقیقتی به نام کوری سخته انصافا...) میرن در پی اساتید تا بتونن در کره مریخ نقش آفرین باشن...

اکثر اساتید در این کره مریخ بیش از نود و پنج در صد اهتمامشون بر روی آموزش نشانه ها هست... مثلا مباحث حجم شناسی... مباحث بافت شناسی.... مباحث صدا شناسی... مباحث سطح شناسی... مباحث هواشناسی از راه صدا و لمس... مباحث شامه شناسی...

یعنی خلا بینایی رو با انواع آموزش ها سعی میکنن مرتفع کنن... یعنی به جای اینکه بینایی به شما بدن نشانه ها رو به شما آموزش میدن... که مثلا اگر فلان بو رو استشمام کردی بدون میوه ای تلخ هست...

در این کره مریخ تک و توک از اساتیدی هستن که نمیان اون مباحث رو خیلی آموزش بدن... البته که گاهی گریزی به اون مباحث هم میزنن... اما در حد 20 درصد... برای اینکه تا بینایی تون رو بدست بیارید خودتون رو رفع رجوع کنید

عمده آموزش هاشون روی اینه که چشم طرف رو بینا کنن... یعنی علاوه بر تسلط به اون مباحث چشم پزشک هم هستن... مثلا میگن حتما فلان غذا رو بخور فلان غذا رو هم اصلا نخور... هفته ای یه بار هم باید فلان طور چشمت رو شستشو بدی... در مقابل نور هم سعی کن قرار نگیری... از سرمای زیاد هم تا دو سال باید پرهیز کنی تا اون برنامه اثرش رو بذاره...

این اساتید معتقدن اگر این اشخاص درست خودشون رو تحویل اساتید بدن در طول ده سال کاملا بینا میشن و دیگه تمام اون مباحث رو با چشم خودشون متوجه میشن... لذا عمده تلاششون رو بر بینا کردن اشخاص میذارن... نه اون آموزش های متکثر...