اگر تو نبینی ام

من هم نمی بینمم...

تمام دوران سه چهار ساله ی دین گریزی ام زیر سر این بود که با تصوری که از بهشت داشتم شوقی در من ایجاد نمیشد

و با تصوری که از جهنم داشتم رعبی در دلم ایجاد نمیشد...

من نیازمند یک گوشه چشم بودم...

من فقط با نگاهت رام میشدم... 

فرمودن کسی که خودش را بشناسد خدا را شناخته...

خدایا اگر تو نبینی ام؟

من چگونه خودم را ببینم تا شناختی حاصل شود؟

جست و جویی در دلم انداختی

تا روم زان جستجو در جوی تو

خاک را هایی و هویی کی بُدی؟!

گر نبودی جذبِ های و هوی تو