کاملِ مکمل
بهش گفتم بچه تو هم همینقدر انرژی داره؟
گفت: بلکه هم بیشتر
گفتم: چه میشه کرد توی خونه های امروزی که حیاط نداریم... بچه میبینه توی یه چهاردیواری زندانیه... ما هم واقعا کم میاریم بخوایم پا به پاش بازی کنیم... برای همین بچه گاهی عصبی میشه از بسته بودن فضا... هر روز هم که نمیشه بردش پارک...
گفت: آره نمیشه پا به پاش رفت... من که خانمم گاهی خیلی به ستوه میاد...
گفتنم: من هر سری یه بازی هایی طراحی میکنم تا هیجان و انرژی بچه تخلیه بشه... خیلی اثر داره... آخه اگه الان تدبیر نکنیم بچه اون جوری که باید متعادل بار نمیاد...
گفت: مهندس اینا همه فرعه... بچه اگه بنیه عقلانیت داشته باشه خوب ازآب در میاد...
گفتم: حتی اگه این حرفت درست باشه باز چیزی از وظایف ما کم نمیکنه... نظام هستی شرایطی برای ما پیش آورد که از ما میخواد این وقت رو بذاریم... یعنی این تلاش ما فقط به نفع بچه نیست... برای خود ما هم کمال میاره...
این تکامل دو طرفه هست...
اولیای الهی وقتی در سفر سومشون از سمت حق به سمت خلق میان برای هدایت... خودشون هم دارن با این هدایت به تعالی میرسن... کامل شدن اما با حرکتشون به سمت خلق "مکمل" میشن... میدونستی یک ولی خدا چقدر دغدغه داره برای اینکه هر آنچه از حق گرفته به یک نفر دیگری منتقل کنه؟... اونقدر که اون برای انتقال دغدغه داره شاگردانش برای گرفتن دغدغه ندارن... اصل وصایت و ارث بردن در نظام هستی یک اصل ریشه دار هست...
طوری که یک از اوصاف حق متعال خیر الوارثین هست... اولیای الهی در حرکتشون به سمت خلق میل بسیار شدیدی در تکامل خلق دارن طوری که اگر کسی رو پیدا نکنن که هر آنچه دارن به او منتقل کنن گویی عقیم شدن... و عقیم شدن نه در مرتبه ماده اتفاقی مبارکه و نه در مرتبه فوق ماده...
برای ما هم همینه... پرداختن به بچه و تربیتش ، فارغ از اینکه این بچه به چه سطحی از عقلانیت و کمال میرسه، موجب کمال خود ما میشه... پس هدف غایی از این وقت گذاشتن ها صرفا کمال بچه نیست.. کمال خودت هم هست... برنامه ای هست که نظام هستی برات چیده... اگر براش وقت نذاری حتما در قیامت از فرصتی که از دست دادی پشیمان میشی...
اولیای الهی دنبال کسی میگردن که اون ظرفیت و قابلیت رو داشته باشه اسما الله ی که اونها دارا شدن رو بتونه حمل کنه و هدر نده... دنبال وصی ای ، اهل میگردن...
همونطور که یک پدر و مادر برای ارث مادی دادن به فرزندانش دوست دارن اون فرزند این دارایی ها رو درست استفاده کنه و تباه نکنه...
لذا در نهایت اولیای الهی بهترین وارث رو خود حق متعال میابن و تمام دارایی هایی که خدا بهشون داد رو به خود خدا که خیر الوارثین هست برمیگردونن... تا خود خدا بگه این دارایی ها باید به کی برسه... در واقع از خودشون سلب اختیار میکنن و اختیار خدا رو اختیار میکنن...
اگر ما قابل باشیم... اولیای الله مشتاقانه دنبال ما میگردن...
خدایا دریابمون تا حسرت این فرصت ها رو نخوریم...
