زیاد دیدم مجردهایی که گارد محکمی در مورد ازدواج کردن دارن... اما واقعا در قلبشون تمایل زیادی به ازدواج دارن... یعنی وقتی در مورد ازدواج کردن حرف پیش میکشی انگار داری وارد یک حیطه ناموسی میشی... یک خط قرمز پر رنگ... اما وقتی باهاشون رفیق تر میشی میبینی دلشون که خیلی میخواد اما ترس ها و نگرانی هایی دارن...

منم در زمان مجردیم همین ترس ها و گاردها رو داشتم... اعتراف میکنم دوستانی بسیار خوب و با ایمان در اواخر دوران مجردیم نصیبم شد که شیاطین درون منو در باب ازدواج رجم کردن...

جالبه بدونید یکی از اهداف جدی من ادامه تحصیل در رشته مورد علاقه ام بود و نگران بودم که ازدواج و شرایطش مانع از این بشه که به اهداف علمی و تحصیلی ام برسم...

و این ترس و نگرانی به شکل عجیبی به وقوع پیوست... علی رغم تمام تلاش هام...

من از سیر دانشگاهی باز موندم...

اما لحظه ای از راهی که اومدم پشیمون نیستم بلکه حتی... اما چه فایده؟... وقتی نمی تونم علت پشیمون نبودنم رو شرح بدم...

خوبه برای دوستان مجردمون که نگرانی ها و ترس هایی در باب ازدواج دارن دوستان بهتری باشیم و هرگز عجله نکنیم در اینکه اونها به تصمیم ازدواج برسن...

  کاش بتونیم مثل نور عمل کنیم در مورد تاریکی های ذهنشون در باب ازدواج و انتخاب

جالبه بدونید دوستان من هرگز به من نگفتن : "نمی خوای ازدواج کنی؟" یا حتی غیر مستقیم هم به من نمی گفتن ازدواج فلان و چنان هست... 

من فقط آنچه باید میفهمیدم رو میدیدم... از نزدیک شاهد بودم...

با آقا مهدی نشسته بودیم و فیلم ارمغان تاریکی رو میدیدیم

من فقط چند قسمت از این فیلم رو دیده بودم و در جریان کلی ماجراش بودم: (ممکنه روایتم از فیلم دقیق نباشه چون خیلی کلی در ذهنم هست)

اون پسر شخصیت اصلی فیلم از فعالان سازمان مجاهدین خلق بود اما عاشق دختری خارج از سازمان میشه... از قضا دختری در درون سازمان هم به این پسر علاقه مند بود... اما این پسر میره پی اون دختر که با سازمان نبود...

علاقه ی پسر، به نفع سازمان نبود و با اسید ریختن روی صورت اون دختر می خواستن پسر رو از اون علاقه منصرف کنن... دختر وقتی چهره اش رو از دست داد گفت نمی خواد اون پسر دیگه ببیندش... پسر هم توی یه سانحه ساختگی خودش رو به کوری میزنه یعنی وانمود میکنه که کور شده... تا اون دختر رو از دست نده... خلاصه با اون دختر ازدواج میکنه... سالها میگذره در یک اتفاقی اون دختر درون سازمان که به این پسر علاقه داشته متوجه میشه اون پسر این همه سال بینا بوده و وانمود میکرد که کور شده...

حالی که اون دختر سازمان در این سکانس داشته (وقتی فهمید این پسر کور نشده و وانمود به کوری کرد در تمام این سالها، تا اون خانم رو از دست نده) خیلی حال تلخی بود... به وضوح مشخص بود که احساس شکستی که بعد از متوجه شدن این قضیه داشت بیشتر و سنگین تر از احساس شکست سالها پیشش بود که فهمید این پسر به دختری دیگه علاقه منده...