انسانِ قوی

انسانِ قوی ، نگاه خداوند برایش اولویت پیدا میکند و مضطر میشود در برابر خدا...

انسانِ ضعیف نگاه خلق برایش مهم میشود و غالبا اضطرار هایش در برابر خلایق هست...


انسانِ قوی، رقیق القلب میشود و نسبت به خلق رئوف میشود، اهل گذشت و بخشش و ایثار میشود

انسان ضعیف غالبا حال عبادت ندارد و غالبا نسبت به خلق سوء ظن دارد و دچار بیماری هایی مانند بخل و حسد و کینه توزی میشود


انسانِ قوی با رفتارها و منش اش بر اطرافیانش اثر میگذارد و ثبات قدم دارد

انسانِ ضعیف دائم در حال تاثیر گرفتن از این و آن است


انسانِ قوی در بحرانها و تهدیدات زندگی اش صدف گونه عمل میکند و از تهدیدات بیرونی مروارید و گوهر پدید می آورد و بر قیمت خود می افزاید

انسانِ ضعیف در برابر تهدیدات و بحرانها یا هراسان میشود و مضطر یا پرخاشگر و ظالم میشود و به هر چیزی چنگ می اندازد... 




همه این تفاوت ها به این خاطر است که انسانِ قوی وارد دژ خویشتن شده... همانجایی که صراط مستقیم هر شخص تا ذات اقدس حق متعال هویدا میشود... و تمام هدایت حق در این دژ نمایان میشود... اما انسان ضعیف در هیاهو و تلاطم سخنان و نگاهها و رفتارهای دیگران همچون قایقی در بین امواج دریایی متلاطم سرگردان است... هرگز به شهر خویشتن راهی نبرده است...

انسانهای ضعیف مصداق این مصرع هستند:

شیشه ی عطرم و خود بی خبر از بوی خودم



این شعر با این مطلب مرتبط است 
راستی فرا رسیدن ماه ربیع رو تبریک میگم...




ن. .ا
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان